Vrije Vlucht - Laat Mijn Hand Niet Los HC

Laat Mijn Hand Niet Los is het tweede Vrije Vlucht-album van het duo Didier Cassegrain en Fred Duval na hun meer dan geslaagde Zwarte Waterlelies naar de roman van Michel Bussi. Dat album is al geruime tijd hopeloos uitverkocht zonder herdruk in zicht. Jammer voor wie toen het album heeft gemist. Nieuwe kans met dit compleet nieuwe album, opnieuw naar een thriller van Bussi. Bij Daedalus is inmiddels een heuse collectie opgezet met romanverstrippingen van Bussi. Ogen Zo Blauw was de eerste titel in de collectie.

"Een jong, gelukkig gezinnetje is op vakantie aan het turquoise water van het eiland Réunion. Dolce far niente, palmbomen, zon, strand. Een perfecte cocktail. De droom wordt echter snel een nachtmerrie. Wanneer de vrouw, Liane, plots wordt vermist, is haar man de ultieme verdachte. Ontredderd, niet wetend hoe hij zijn onschuld moet bewijzen, vlucht hij met hun zesjarige dochter het dichte woud in. Voor de politie lijkt dit een bekentenis: de achtervolging, midden in de weelderige natuur van het eiland, is ingezet."

Tekenaar: Didier Cassegrain
Scenarist: Fred Duval-naar Michel Bussi
Aflevering: 
Afmetingen:24x32
Pagina's: 136
Uitvoering:1e druk
Kleuring: kleur
Verschijnings datum: 20-06-2023

Bespreking HK:

Op het tropische eiland Reunion, ergens in de Indische Oceaan, komt aan de onbekommerde
vakantie van de familie Belion een abrupt einde als onder zeer verdachte omstandigheden moeder
Liane spoorloos verdwijnt. De hotelkamer zit onder het bloed en van Liane is geen spoor te
bekennen. Kapitein Aja Purvi van de lokale politie wordt met het onderzoek belast. Al snel wordt
vader Martial gezien als hoofdverdachte. Nadat hij met zijn dochter Sofia op de vlucht slaat volgt er
een heuse klopjacht waarbij de politie op meer doden stuit. Het is een kwestie van tijd voordat
Martial wordt gevonden en zijn straf zal ondergaan!
Het verdienstelijk tekenwerk van Cassegrain zorgt voor prima aanvulling opj het uitgewerkte scenario
van Duval die een van de boeken van Michel Bussi als inspiratiebron gebruikte. Na Ogen zo blauw en
Tranen in het zand is dit in korte tijd het derde boek van Bussi dat aan het strippapier wordt
toevertrouwd en ook nu weer wordt de lezer tot op het einde in spanning gehouden en